Off Marks

Posted: January 8, 2012 in කවි
0

කුරුලෑව තනි ගිනි කන්ද සේ
පිපිරෙන්න නියමිතව සිටියා
විසර ගෙඩියක පිපිරිලා ගිය
සැරව සේ කඳුළකුත් ගැලූවා
උඹේ මුහුණේ කැළැල් නැසුමට
ක‍්‍රීම් දහසක් දොරට වැඩියා
සඳුන්, කොකුමගර නැති තැන
ලාබ ආලේපනම පැතුවා
පෙරුම් පුරලා පුයර ලතු ගා
උඩු සමේ කැත නිවා දැමුවා
උපන් දා සිට තිබුණු ලපයත්
මැරී වැටිලා සුදට පෙනුණා
යටගිය දවසක යටගිය පැල්ලම්
යට සමින් මතුවෙන්න ගත්තා
පෙම්වතා හැර ගිය සැඳෑවක
මිදුණු කඳුළේ කබත් තිබුණා
සිදුරු වී ගිය තැලී ඇද වුණ
කම්මුලේ සැංගුණු අතීතය
මැහුම් පහරින් උඩට මතු වී
ඇඟිලි අග්ගිස්සේම ඇනුණා
ලප පිරුණු අතීතයේ නටඹුන්
මුහුණ මත වැතිරිලා තිබුණා
කැළැල් නැති හෙට දිනක් ගැන හිත
හිත හිතා හීනෙනුත් දෙඩුවා
ලක්ෂාන් මධුරංග වික‍්‍රමරත්න

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

Gravatar
WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. ( Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. ( Log Out /  Change )

Cancel

Connecting to %s